Met verschillende achtergronden en expertisegebieden bundelen wij onze krachten om de missie van het Comité 30 Juni & 1 Juli Lelystad te realiseren. Wij geloven in de kracht van samenwerking en staan altijd open voor nieuwe ideeën en initiatieven die onze gemeenschap sterker maken.
Stichting Comité 30 juni 1 juli – Lelystad is opgericht om bij te dragen aan het vergroten van de kennis en bewustwording omtrent het Nederlandse trans-Atlantische slavernijverleden en de koloniale periode. Niet alleen voor de nazaten van Suriname, Bonaire, Saba, St. Eustatius, St. Maarten, Aruba, Curaçao. Maar voor alle inwoners van onze stad. Door aandacht te besteden aan dit gezamenlijke verleden wil het Comité wederzijds begrip en respect voor elkaar bevorderen.
Samen willen wij stil staan en bewust zijn hoe het Nederlandse trans-Atlantische slavernij- en koloniale verleden ons heeft gevormd. De geschiedenis van de slavernij manifesteert zich in het heden: o.a. met vooroordelen, racisme. Samen hier over praten, herdenken, vieren, dialoog, educatie, cultuur en kunst, kennisverrijking, voor jong en oud, is werken aan een gezamenlijke toekomst
Comité 30 juni 1 juli richt zich naast het herdenken en vieren van de afschaffing van de slavernij ook op bewustwording van deze periode in onze gezamenlijke geschiedenis. Het Comité Lelystad wil deze missie uitdragen door inwoners met elkaar in gesprek te brengen, verhalen te delen en de dialoog voor en met alle doel- en leeftijdsgroepen.
Mijn naam is Magdalena Charlot, Voorzitter van het Comité 30 juni 1 juli – Lelystad. Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en woon 41 jaar in onze mooie multiculturele stad, Lelystad. Samen moeten we het verleden herdenken en de vrijheid vieren. Het is belangrijk om te herinneren dat door de veerkracht van onze voorouders wij vandaag hier kunnen zijn. Laten we dankbaar zijn dat we allen in vrijheid kunnen leven en dit samen vieren, ongeacht kleur, etniciteit, gender, afkomst of religie! Ik kom uit een multicultureel gezin met een witte moeder en een Afro-Surinaamse vader, beiden met een lange geschiedenis in Nederland. In ons gezin leerde ik dat iedereen gelijkwaardig is, wat mij leidde naar een opleiding in sociale academie en een master in maatschappij en recht. Decennia lang heb ik jonge mensen begeleid. Nu ben ik verheugd om met ons team bijzondere activiteiten te organiseren in Lelystad. Samen het verleden herdenken en de vrijheid vieren is een moment om stil te staan. Hiernaast is het belangrijk dat er meer bewustwording komt over ons gezamenlijke verleden en de maatschappelijke impact van het slavernijverleden. Ik geloof dat dialoog, luisteren, en het uitbannen van vooroordelen verandering kunnen teweegbrengen.
Mijn naam is Samuel E.F. Rose, geboren op Curaçao en penningmeester van Comité 30 juni / 1 juli. Mijn missie is om jongeren – vooral nazaten – bewust te maken van hun geschiedenis en hen te versterken voor een hoopvolle toekomst. Door kennis, erkenning en actie bouwen we samen aan een rechtvaardigere samenleving. Ik heb ervoor gekozen om mij actief in te zetten als steunpilaar voor de bewustwording van het verleden. Niet alleen omdat het belangrijk is om te weten waar we vandaan komen, maar omdat ons verleden de sleutel is tot onze toekomst. Jongeren moeten weten wie ze zijn, waar hun voorouders voor gestreden hebben en welke kracht in hen schuilt. Mijn doel is om hen te ondersteunen en te versterken, zodat ze met trots en vertrouwen vooruit kunnen kijken. De strijd voor erkenning en rechtvaardigheid stopt niet bij bewustwording, het vraagt om actie. Als nazaten dragen we een rijke geschiedenis met ons mee, maar ook een verantwoordelijkheid om die geschiedenis te laten tellen.
Ik ben Ravita Sewpal – Brindaben Panday. Mijn jeugd heb ik doorgebracht in Suriname, deels in
Paramaribo en deels in Nieuw Nickerie. Sinds 2014 woon ik met mijn man en onze 6 kinderen in Lelystad. Na de afschaffing van de slavernij werden Hindoestaanse, Chinese en Javaanse contractarbeiders naar Suriname gebracht, waar ze onder erbarmelijke omstandigheden onder het oog van het koloniaal bestuur werkten. Ik ben een afstammeling van Hindoestaanse contractarbeiders uit Insendia. Zo´n 62 jaar later nadat het contract van mijn opa en zijn ouders uitgediend was, werd ik in Amsterdam geboren, als kleinkind van Hindoestaanse contractarbeider. Ik heb een juridische en administratieve achtergrond en ondanks mijn drukke bestaan vind ik het belangrijk om deel uit te maken van het Comité. Door de opofferingen van mijn voorouders ben ik waar ik nu ben en als nazaat van deze voorouders vind ik het belangrijk om stil te staan bij onze geschiedenis en de vrijheid te vieren. Samen met de inheemsen en de nazaten van de slavernij vormen wij de Surinaamse bevolking.
Ik ben Yvonne vom Kothen en al 45 jaar woonachtig in Lelystad. In de afgelopen jaren ben ik actief geweest bij verschillende organisaties o.a. bij Amnesty International, Kunstenaarscollectief Calliope, Huis voor Taal, de Wereldwinkel en Lelystad Verbindt. Verleden jaar heb ik meegewerkt met het opzetten van de dag van de Vrijheden (Keti Koti). Ik heb me ingezet als grond coördinator voor een verbindende culturele dag en ben bij het Comité gegaan om activiteiten te ondersteunen die bewustwording tussen generaties, gemeenschappen en culturen bevorderen.
Ik ben Eudya Vos, vrijgeboren, en ik werk als agoog, ontwikkelingswerker, journalist en educator. Mijn familie leerde mij dat hard werken de manier was om vooruit te komen. Slavernij en de pijn ervan werden niet besproken; het was geschiedenis en het enige antwoord was werken. Mijn overgrootvader werd geboren als slavenkind, en onze voorouders stonden bekend als delvers en veldmeiden. Hij was een vaardige botenmaker, boer en predikant. Op school leerden we veel over deze periode vanaf ons achtste. Ik heb me verdiept in transgenerationeel slavernijtrauma en ben me nu meer bewust van de doorwerking. De trans-Atlantische slavernij maakt deel uit van de wereldgeschiedenis, en daarom ben ik deel van het Comité.
Ik ben Marlène Heilbron-Jong-A-Tai, 78 jaar, getrouwd met Arnold Heilbron. Wij hebben een zoon en twee kleindochters. Ik ben geboren in Paramaribo, opgegroeid in Nickerie en woon nu al 47 jaar in Lelystad. Ik heb de Computer Academie in Amsterdam afgerond en als computerprogrammeur bij uitgeverijen gewerkt o.a. bij Elsevier. Ik ben nog steeds actief; geef computerles in buurthuizen en doe redactiewerk en adressenbeheer. Hiernaast organiseer ik graag activiteiten en werk samen in het belang van kinderen en senioren Mijn doel is om jeugd en ouderen samen te brengen en hen bewust te maken van onze gezamenlijke geschiedenis van het slavernijverleden. Mijn motto is “Vier de Vrijheid met plezier zonder afgunst.”
Ik ben Arnold Heilbron, 81 jaar, geboren in Moengo, Oost-Suriname, en later verhuisd naar Paramaribo. Ik woon nu 47 jaar in Lelystad. Na de ULO leerde ik Spaans bij Instituto Centro Andrés Bello en via mijn werkgever in Mexico volgde ik een opleiding voor machines en de eerste computer van Olivetti. Mijn grootouders en ouders hebben veel oneerlijkheid en vooroordelen ervaren, maar niet onder slavernij geleden. Mijn opa kwam uit Macao en ontmoette mijn Joods-Creoolse oma. Ik had een fijne jeugd met veel plezier en vrijheid. Als commissielid denk ik graag mee voor nieuwe inspirerende en vooruitstrevende activiteiten.
Ik ben Yvonne vom Kothen en al 45 jaar woonachtig in Lelystad. In de afgelopen jaren ben ik actief geweest bij verschillende organisaties o.a. bij Amnesty International, Kunstenaarscollectief Calliope, Huis voor Taal, de Wereldwinkel en Lelystad Verbindt. Verleden jaar heb ik meegewerkt met het opzetten van de dag van de Vrijheden (Keti Koti). Ik heb me ingezet als grond coördinator voor een verbindende culturele dag en ben bij het Comité gegaan om activiteiten te ondersteunen die bewustwording tussen generaties, gemeenschappen en culturen bevorderen.
Ik ben Eudya Vos, vrijgeboren, en ik werk als agoog, ontwikkelingswerker, journalist en educator. Mijn familie leerde mij dat hard werken de manier was om vooruit te komen. Slavernij en de pijn ervan werden niet besproken; het was geschiedenis en het enige antwoord was werken. Mijn overgrootvader werd geboren als slavenkind, en onze voorouders stonden bekend als delvers en veldmeiden. Hij was een vaardige botenmaker, boer en predikant. Op school leerden we veel over deze periode vanaf ons achtste. Ik heb me verdiept in transgenerationeel slavernijtrauma en ben me nu meer bewust van de doorwerking. De trans-Atlantische slavernij maakt deel uit van de wereldgeschiedenis, en daarom ben ik deel van het Comité.
Ik ben Marlène Heilbron-Jong-A-Tai, 78 jaar, getrouwd met Arnold Heilbron. Wij hebben een zoon en twee kleindochters. Ik ben geboren in Paramaribo, opgegroeid in Nickerie en woon nu al 47 jaar in Lelystad. Ik heb de Computer Academie in Amsterdam afgerond en als computerprogrammeur bij uitgeverijen gewerkt o.a. bij Elsevier. Ik ben nog steeds actief; geef computerles in buurthuizen en doe redactiewerk en adressenbeheer. Hiernaast organiseer ik graag activiteiten en werk samen in het belang van kinderen en senioren Mijn doel is om jeugd en ouderen samen te brengen en hen bewust te maken van onze gezamenlijke geschiedenis van het slavernijverleden. Mijn motto is “Vier de Vrijheid met plezier zonder afgunst.”
Ik ben Arnold Heilbron, 81 jaar, geboren in Moengo, Oost-Suriname, en later verhuisd naar Paramaribo. Ik woon nu 47 jaar in Lelystad. Na de ULO leerde ik Spaans bij Instituto Centro Andrés Bello en via mijn werkgever in Mexico volgde ik een opleiding voor machines en de eerste computer van Olivetti. Mijn grootouders en ouders hebben veel oneerlijkheid en vooroordelen ervaren, maar niet onder slavernij geleden. Mijn opa kwam uit Macao en ontmoette mijn Joods-Creoolse oma. Ik had een fijne jeugd met veel plezier en vrijheid. Als commissielid denk ik graag mee voor nieuwe inspirerende en vooruitstrevende activiteiten.
Blijf op de hoogte van de verschillende activiteiten die wij organiseren
